قیر قطران
اين نوع قير بدلیل ماندگاری بیشتر و بی اثر بودن حلالها رو آن در جاهایی استفاده میگردد که احتمال ریزش حلال یا سوخت وجود دارد.بیشتری جایی که امکان استفاده دارد روکش آسفالت فرودگاه است و به دليل تشابه ظاهري و كاربرد مشابه با قير نفتي گاهي با يك اسم شناخته ميشوند. چون منبع تهيه اين نوع قير با قير نفتي متفاوت است، تركيب شيميايي و خواص فيزيكي متفاوتي دارد كه در نتيجه رفتاري متفاوت در هنگام استفاده (نوع بخارات متصاعد شده) و عملكرد در هنگام بهره برداری دارد. قطران يك واژه عمومي براي مايعاتي است كه از سوزاندن مواد آلي طبيعي مثل چوب يا ذغالسنگ و تقطير تخريبي آنها در غياب هوا ميباشد. دو نوع قير قطراني (Coal tar) با توجه به نوع فرآيند از سوزاندن يا كربنه كردن ذغالسنگ ميتوان تهيه كرد. یکی از فرآيندها در oC1200 (Coke Oven Tar) انجام شده و قير بدست آمده داراي درصد بالايی از مواد آروماتيك ميباشد و فرایند ديگر در oC 600 (Low Temperature Tar) انجام می شود و درصد آروماتيكهاي آن پايينتر است. پس از سرد كردن بخارات حاصل و جداسازي، مايع باقيمانده كه Crude Tar ناميده ميشود تقطير جزء به جزء شده و پس از جداسازي برشهاي روغني، باقيمانده قير ذغالسنگ (Pitch) بدست ميآيد. قطران پالايش شده (Refined tar) از اختلاط Pitch با برشهاي روغني بدست ميآيد و در استاندارد BS داراي 8 گريد مختلف ميباشند.